Schoenlepels, kroketten en wc-eend

Die keer dat ik menselijke uitwerpselen van een wc-muur moest halen, dat was toch wel een dieptepunt in mijn bijbaantjescarrière. Dat mijn schoonmaakbaantje in een verzorgingstehuis voor demente bejaarden niet de meest frisse manier zou zijn om geld te verdienen had ik echter wel verwacht. En ach, je eigen wc schoonmaken is daarna echt een klusje van niets.

Ik begon mijn bijbanenavontuur bij een bloemenkwekerij. Dat was standaard in mijn dorp. Het werk was voornamelijk een lichamelijke uitdaging. Zo moest ik op mijn knieën door de modder, om de zoveel centimeter een gaatje graven en daar een bloembolletje in stoppen. Verder maakte ik bosjes bloemen, heel veel bosjes bloemen. Na een paar maanden was ik het baantje meer dan zat en verruilde ik het voor het bezorgen van tijdschriften.

Na de tijdschriften waagde ik het om twee jaar lang met mijn hoofd boven de frituur te staan. Patat en snacks bakken bleek meer mijn ding te zijn, al had dit bijbaantje ook zijn ups en downs. 's Zomers was de combinatie 'vet van 190 graden Celsius' en '30 graden buitentemperatuur' op zijn zachtst gezegd een zweterige uitdaging. En je huid ging er ook erg oncharmant van glimmen. Maar voor de lekkerste friet, ruim afgemeten, moest je bij mij zijn.

Cellenbetonblok, pallisades, multiplex. Om extra geld te verdienen heb ik tijdens mijn snackbartijd ook een zomer bij de Gamma achter de kassa gezeten. Een aantal weken lang zat ik doordeweeks tussen de schroefjes, moertjes en bouwmaterialen en in het weekend tussen de friet en frikadellen. Het was wellicht wat teveel van het goede, want ik begon op den duur de klanten "smakelijk eten" te wensen terwijl ze hun emmertje latex afrekenden.

Na de friet en schroefjes heb ik voornamelijk veel dingen verkocht. Eerst spijkerbroeken en casual kleding bij een jeanszaak. Daar wist ik vele mannen te overtuigen van het comfort van spijkerbroeken met een snufje stretch erin. Van de spijkerbroeken schoof ik door naar de schoenen. Wist je dat vooral kindervoeten ontzettend kunnen zweten? De techniek om niet door mijn neus te ademen en toch de klant netjes te woord te staan had ik erg vlug onder de knie. Vier jaar lang heb ik mijn weekenden en vakanties tussen de schoenen doorgebracht, genoeg tijd om zelf een ruime collectie aan te leggen waar ik nu nog plezier van heb. Alleen op schoenen door het leven gaan is ook zo kaal, dus voor een ruime kledingcollectie heb ik nog een tijdje in een damesmodezaak gewerkt.

Ik heb vanaf mijn vijftiende altijd een bijbaantje gehad en had dat voor geen goud willen missen. Hard werken voor je eigen geld, daar leer je van. En van een beetje poep, frituurvet en zweetvoetenlucht is nog niemand doodgegaan.