Een fris hoofd

De eerste twee weken zonder televisie zitten er op! Wat was er niet? Twee weken geen Jan de Hoop (ja, ik mis Jan nog steeds..sue me!), geen verkiezingsdebat of uitslagenavond gezien en geen vuvuzela-irritaties.

Maar wat was er dan wel?

Tijd? Dat viel tegen. Want ongeveer gelijktijdig met #mgtv ontstond er een hardnekkige verkoudheid waardoor ik tot op de dag van vandaag hoest als een zeehond met bronchitis. En zo'n zeehond kun je, bleek, het beste in bed stoppen met fijn leesvoer in de hand. Zo zagen een aantal avonden er dan ook uit. Hierdoor ben ik wel bijna door 'Ik haal je op, ik neem je mee' heen, heb ik 'Bloghelden' bijna uit, ben ik al gestart in 'Niemandsland' en heb ik twee Viva's en een Intermediair gelezen.

Steun. Een verjaardag maakte de zaterdagavond een piece of cookie. Gastvrouw Gea vermeldde bij binnenkomst zelfs dat ik met een gerust hart de woonkamer kon betreden: de tv stond niet aan. Dinsdagavond kwamen twee collega's mijn beroemde curry proeven en woensdagavond kookte de vriend van collega Joanne voor me. Zij waren zelfs zo aardig om de verkiezingsuitslag alleen via de radio te volgen.

Nu het WK van start is gegaan, is de tv-dichtheid in de openbare ruimte ook sterk toegenomen. Nu draait deze uitdaging er voornamelijk om thuis niet meer voor de tv te hangen, maar je moet de kat, eh...zeehond natuurlijk niet op het spek binden. Als ik het kan vermijden, doe ik dat dus. Zo zat ik gisteren tijdens een lunch netjes met mijn rug naar de tv:



Dit scherm op Den Haag Centraal was bijna niet te ontwijken:



Nu ik op de helft ben, kan ik al een aardige balans opmaken. Ik mis de tv 's avonds helemaal niet. Ik vind het heerlijk om nu alle tijd voor een boek te hebben en merk dat ik veel minder moe ben. Toch vind ik het lastig om activiteiten te verzinnen die niets met een computerscherm, Twitter, iPad, boek of tijdschrift te maken hebben en waarmee ik wel gewoon even kan relaxen.

Ik mis de tv 's ochtends nog wel. Rustig wakker worden voor de tv met een kop koffie en een bakje muesli blijkt muurvast in mijn systeem te zitten. Een goed alternatief hiervoor heb ik nog niet gevonden. Het voordeel is wel dat mijn ontbijttijd drastisch gedaald is.

Maar het grootste voordeel van twee weken geen tv is dat ik een stuk frisser in mijn hoofd ben en dat ondanks de onsmakelijke symptomen van de verkoudheid! Ik kop de volgende twee weken dan ook met gemak in, schat ik zo.

Ontwenningsverschijnselen #mgtv

De uitdaging gaat me niet in de koude kleren zitten. Amper bekomen van de eerste tv-loze avonden lag ik dinsdag de gehele dag ziek in bed.



Na vele uren extra slaap, was ik klaar met mijn bed en wilde ik niets liever dan onder mijn dekbed op de bank tv-kijken. Desnoods een paar van die slechte Tell Sell-reclames of zielige dieren die gered moeten worden op Animal Planet. Maar nee, dekbed, bank en boek it was.

Gelukkig sta ik niet alleen in mijn strijd tegen de tijdvretende tv. Via Twitter en de reacties op dit blog laten veel mensen weten ook al tijden geen tv meer te kijken. Sommigen hebben het hele apparaat zelfs weggedaan of het kabelabonnement opgezegd. Omdat ik nog rekening te houden heb met mijn zusje en huisgenote Mariska, zal dat hier niet gaan lukken. Maar de tips die ik binnenkrijg, zijn wel erg handig! Om ze bij de hand te houden, verzamel ik ze hier in de rechterkolom. Ik hoor gelukkig alleen positieve ervaringen van een leven zonder tv, dus dat geeft de burger moed. En met alle succeswensen en steunbetuigingen zou ik fluitend de maand door moeten komen.

Om het risico op verveling tijdens de maand zonder tv zoveel mogelijk te beperken, kreeg ik van @Boekenmeer een ebook aangeboden: Niemandsland van Guurtje Leguijt. Bedankt Arjen! Het boek staat klaar in mijn iBooks.

Ik ben nu halverwege het boek Bloghelden van Frank Meeuwsen. Het boek, prachtig opgemaakt door @10inc en @Rust, beschrijft de geschiedenis van 10 jaar webloggen in Nederland en leest heerlijk weg. Zeer geschikt om de eerste dagen #mgtv door te komen.

Voor weblogbegrippen was ik er met mijn eerste weblog ook redelijk vroeg bij: september 2002. Toen was ik nog heel schattig Pretty in Pink en schreef ik überkneuterige blogstukjes. Toch lazen ruim 100 unieke bezoekers per dag mee met mijn 'avonturen' tijdens een Oriflameparty, de kerstdagen of onze nieuwe vissen in de vijver...Dat waren nog eens tijden! Dat ik met die pareltjes Bloghelden niet gehaald heb, verbaast me. Gelukkig heeft Frank het goed gemaakt door een blog te wijden aan mijn uitdaging.