Later als ik groot ben

Zes jaar Bedrijfskunde studeren doe ik natuurlijk niet voor niets. Ik ambieer een flitsende carrière om uiteindelijk verkozen te worden tot Zakenvrouw van het Jaar 2012. Bij het leven als zakenvrouw van het jaar horen natuurlijk chique diners, dure hotels en buitensporige roomservice.

Maar daar moet ik nog even aan wennen.

Zo was ik een paar weken geleden in Rotterdam waar ik een nachtje logeerde in het Hilton-hotel. Al bij binnenkomst werd ik overdonderd door de luxe: overal marmer, goud(-en laagjes), mannen in pak en champagnekoelers met dure champagne erin. Tenminste, ik neem aan dat het dure champagne was, ik heb er natuurlijk nog geen verstand van.

Bij het betreden van de Executive Room viel het verschil tussen de kamers waar ik normaal in verblijf me meteen op. De kamers waarin ik slaap bij weekendjes weg hebben geen bureau met schrijfwaren, internetaansluiting en telefoon. Geen minibar, die eigenlijk helemaal niet mini was. Geen strijkplank, geen waterkoker en geen schoenpoetssetje. Geen ligbad met telefoon ernaast en al helemaal geen badjas-met-slippers op het bed. Ik wist nog net dat het ding naast het toilet een bidet was en geen bak om je handwas in te doen.

Naast de fles Spa Blauw die werd aangeboden door het hotel, kreeg ik ook een bonnetje om een consumptie te nuttigen in de bar. Met 50% korting, dat dan weer wel. Ook het Hilton had door dat ze te maken hadden met een rasechte arme student. Of ze doen aan lange termijn klantenbinding, anticiperend op mijn flitsende carrière.

Ik bestelde een witte wijn bij de uiterst beleefde barman. Ik mocht plaatsnemen en de ober kwam de wijn aan tafel presenteren. "Ik heb hier voor u een heerlijke Chablis, droog met een heerlijke fruitige afdronk." Niet wetende wat te doen, gaf ik de ober een knikje. En tot mijn opluchting schonk hij daarop de wijn in. Gelukkig liep hij daarna weg, want als ik de wijn had moeten proeven en er dan iets zinnigs over had moeten zeggen, was ik genadeloos onderuit gegaan.

Maar het lastigste kwam nog: er kwamen nootjes. De nootjes die ik normaal gesproken krijg zitten in een bakje, that's it. Nu kwamen er twee bakjes met nootjes én een bakje met servetjes én een lepeltje. Daarnaast kreeg ik van de ober een apart servetje. En toen kwam het grote puzzelen: moesten de nootjes met het lepeltje op het servetje? Was het servetje alleen bedoeld om je handen mee af te vegen? Wat te doen? Uiteindelijk koos ik ervoor om de nootjes onhandig met het lepeltje uit het bakje te vissen, op het servetje op mijn hand te doen en vervolgens van het servetje te eten.

Of dat de juiste manier is om nootjes te eten zal ik voor 2012 moeten achterhalen.