Treinescapades

Het grote moment was gisteren daar: ik heb mijn OV ingeleverd. Officieel student-af. Het was zo'n heerlijk privilege: zonder zorgen de trein in stappen en gratis reizen naar alle uithoeken van Nederland. Een treinkaartje kopen in het weekend zorgde standaard voor een uitroep van verbazing over de prijs. Duur! En dat met 40% korting. Dat gaat nog wennen worden, voor mij en mijn portemonnee.

Het inleveren van mijn OV bracht allerlei treinherinneringen bij me boven. Daarom een kleine compilatie voor de nostalgie:

* Samen met twee vriendinnen in de trein Pringles eten. Mijn handen passen niet door de opening van de bus, die van mijn 20 cm kleinere vriendin reiken moeiteloos tot de bodem. Een oudere vrouw tegenover ons weet wel hoe dit komt: "had je maar niet zoveel Pringles moeten eten" is haar commentaar op de breedte van mijn handen.

* Telefoneren, sms-en, muziek luisteren, je mascara bijwerken, je lippen stiften, slapen en daarbij een beetje kwijlen, je haar borstelen, ontbijten. Mensen die vaak met de trein reizen voelen zich blijkbaar snel thuis in de trein en verplaatsen een deel van hun dagelijkse routine naar de coupé. Maar tijdens een reis naar Leeuwarden werd ik geconfronteerd met wel een heel smerige activiteit die echt niet thuishoort in de trein. Schuin tegenover me zat een vrouw ongegeneerd haar nagels te knippen. Yak!

* In gesprek met een 20-jarige Albertiaan die in zijn eigen woorden "ontzettend dichtgetikt" was. Tijdens de treinreis van Groningen naar Utrecht vertelde hij over zijn drukke studentenleven waarbij zijn complete weekschema op tafel kwam. Dispuut, jaarclub, toneelgroep, sporten, hij deed het allemaal. Hooghartig gaf hij commentaar op mijn mobiele telefoon, waarmee ik volgens hem alleen maar stoer wilde doen. Na al dat gepoch over zijn enorm drukke leven vroeg ik me af wie hier de opschepper was.

* Op weg naar de Randstad kwam ik in gesprek met een paar echte Westerlingen. Verbazing alom toen ze hoorden dat we wel uit het Noorden kwamen, maar én geen klompen droegen én geen koeien konden melken.

* Vertraging, treinen die plotseling stoppen middenin een weiland, dat is in Nederland al geen pretje. Maar midden op het spoor in Keulen stilstaan en geen idee hebben hoe lang het gaat duren is best vervelend. Terwijl ik mijn best deed om het snelle Duitse geratel dat uit de speakers kwam te ontcijferen, wachtte ik geduldig af tot de trein weer ging rijden. Een Duitse medepassagier kon haar hoofd echter niet koel houden. De conductrice die zo onverstandig was om zich in de coupé te begeven werd onmiddellijk overspoeld met beschuldigingen: "U berooft me van mijn vrijheid!".

Reizen met de trein doe ik dan niet zo vaak, toch vind ik het (meestal) een prettige bezigheid die ik niet wil missen. 'Legaal' even helemaal niets doen, mensen kijken, gesprekken afluisteren of lekker lezen. Gelukkig wil de NS mij ook nog niet kwijt en krijg ik gratis een kortingskaart welke een jaar geldig is. Kan ik na 9 uur nog steeds 'duur' reizen met 40% korting.