woensdag 30 december 2009

Bijgelovig

Elke keer dat ik wat afklop, bedenk ik me dat ik een stukje ongeverfd eikenhout voor in mijn tas moet regelen. De regels van bijgelovige rituelen luisteren namelijk nogal nauw en eigenlijk klop ik dus al jaren voor niets af. Op een paar gelukstreffers na, maar ik ben meestal niet in de directe nabijheid van een eikenboom. Nog mazzel dat het steeds zo goed is gegaan.

Ik betrap mezelf er regelmatig op dat ik best hoog scoor op de schaal van bijgelovigheid. Zo loop ik zonder erbij na te denken om een ladder heen en nooit eronderdoor. En ik pieker er niet over om een paraplu binnen te openen. Je snapt de horror die zich van mij meester maakte toen ik een tijdje terug het kantoor binnenstapte en hordes collega's met een opengeklapte paraplu op hun bureau zag. De elektrische luxaflex werkte niet meer en de paraplu's werden gebruikt als zonnescherm. Ik kon de drang om ze allemaal dicht te klappen nog net weerstaan.

Meestal gebruik ik de afzweringtechnieken als schadebeperking. Zo besloot ik laatst, vlak voor ik ging genieten van een welverdiende nachtrust, mijn telefoon nog even op te schonen. Ik drukte op een 'yes', toetste mijn pincode in en pas bij het opnieuw opstarten begon het me te dagen. Ik had mijn telefoon wel erg rigoureus opgeschoond: alles was teruggezet naar de fabrieksinstellingen. Vervolgens sliep ik die nacht bizar slecht en kwam ik 's ochtends bijna te laat op mijn werk doordat de kat vlak voor vertrek een beker water over een stekkerdoos gooide. En de brug stond open, ik zou het bijna vergeten.

Met een diepe zucht ging ik aan het werk en terwijl ik me veilig waande achter mijn bureau, kwam een collega even buurten. Ze nam plaats op de vensterbank en plantte haar voet mét schoen op mijn bureau. Ik schoot meteen in bijgeloofmodus. Een schoen op tafel brengt ongeluk en ondanks de voet die erin zat besloot ik acuut maatregelen te nemen. Ik beroofde een andere collega van een zakje zout en gooide dit over mijn linkerschouder. Even dacht ik er nog over om ook een glas stuk te gooien, maar dat gaf toch iets teveel rotzooi.

Of het nu toeval was of niet, na het zoutstrooien bleef verder ongeluk me bespaard. Goed voornemen voor 2010: een mooi ongeverfd stukje eikenhout op de kop tikken. Wat zal ik een goed jaar krijgen.

1 opmerking: