Scriptiestress

Bijna afgestudeerd zijn betekent dat ik aan het zwoegen ben op mijn afstudeerscriptie. En nee, zwoegen is niet overdreven. Iedereen die ooit een scriptie heeft moeten schrijven, zal het roerend met mij eens zijn: een scriptie schrijven betekent stress. En niet zo maar stress, nee, keiharde scriptiestress.

Nu begon mijn scriptie eigenlijk stressvrij. Het begon zelfs zeer prettig allemaal, met een afstudeerstage bij Young Einstein. Daar kreeg ik de kans om veel ervaring op te doen; ik heb onder andere teksten geschreven, meegeholpen aan de ontwikkeling van een nieuwe site, advertentieverkoop gedaan, pluche uiltjes in elkaar gezet en meegedacht met nieuwe concepten. Maar dit alles had natuurlijk erg weinig met mijn scriptie te maken. Zo weinig, dat ik er nu heel hard aan moet trekken om eind maart klaar te kunnen zijn.

En dat levert dus een hoop stress op. Stress, omdat zo'n scriptie gewoonweg te groot is om te overzien. En als je het dan toch probeert, zorgt dit voor zoveel extra stress dat je gelijk lamgeslagen bent. Stress, omdat ik in eerste instantie niet genoeg respons om mijn eerste enquête kreeg, waardoor ik moest overschakelen op Plan B. En als ik je vertel dat Plan B twaalf klassen met middelbare scholieren omvat, dan kun je je het niveau van stress wel voorstellen. Jongeren in de leeftijd van 15 à 16 jaar zijn soms niet de meest makkelijke mensen. En dan druk ik me in enkele gevallen nog zacht uit. Ik herinner me het moment dat er in één klas een jongen over een tafel liep...need I say more?

Ook het inplannen van alle taken voor mijn scriptie levert een hoop stress op, omdat er te veel factoren onzeker zijn. Vooral bij de afwikkeling van de scriptie komen zoveel regeltjes en deadlines kijken, dat het inplannen hiervan nauwelijks mogelijk is. Ik richt me er eerst maar 'gewoon' op om het ding geschreven te krijgen. Dat levert op zich al genoeg stress op...